Językowe wykładniki pojęcia „radość” w wypowiedziach dzieci w normie intelektualnej i dzieci z zespołem Downa

The paper seeks to show the conceptualizations of the concept of “joy” by children at different stages of cognitive development; intellectually normal six-year-old children and ten- to thirteen-year-old children with Down syndrome. The way of expressing the emotion of longing depends on the cognitive abilities of the studied children. What emerges from them is a subjective experience, individual viewpoints and the popular view of the world. In both groups of subjects, we see differences in the construction (choice of aspects) of the semantic structure of the concept, dissimilarities in the anthropocentric attitude towards reality and the subjectivism of observations.Artykuł jest próbą ukazania konceptualizacji pojęcia „radość” w ujęciu dzieci pozostających na różnych etapach rozwoju poznawczego – 6-letnich dzieci w normie intelektualnej oraz 10–13-letnich dzieci z zespołem Downa. Sposób ujęcia emocji, jaką jest radość, zależał od możliwości poznawczych badanych dzieci. Wyłania się z nich subiektywne doświadczenie, indywidualny punkt widzenia oraz utrwalone w języku potoczne widzenie świata. W obu grupach badawczych widoczne okazały się różnice w budowie (doborze aspektów) struktury semantycznej pojęcia, odmienności w postawie antropocentrycznej wobec rzeczywistości oraz ważny subiektywizm spostrzeżeń